Echt kijken naar jezelf 

We zijn bang, bang voor onze pijnlijke emoties, bang dat anderen ons echt zouden zien zoals we zijn, bang om alleen te zijn met onszelf, bang om in stilte en hier en nu aanwezig te zijn. We doen alles om onszelf af te leiden. Laten we hier eerlijk naar kijken. Nog voordat we kijken naar jeugdtrauma’s, verklaringen en oplossingen. Laten we hier het gesprek over aangaan. Laten we aan elkaar toegeven dat we dit doen. Natuurlijk kent het leven ook veel mooie, leuke en fijne momenten en soms laat de verlammende angst ons zelfs een hele tijd met rust. Maar echte duurzame innerlijke rust en tevredenheid vinden we alleen in onszelf. We moeten leren om vrede te sluiten met dit moment. Dat er, wat er ook gebeurt in ons leven, prettig of onprettig, er een stilte en rust in onszelf zit. Achter en in alle bewegingen in ons leven. Hiervoor moet je durven te kijken naar jezelf en ja zeggen tegen wat het leven ons brengt. Elke keer weer. Het zal je hart openen en je laten ontspannen in de bewegingen van het leven zelf.

Durf eerlijk te kijken naar jezelf 

Als het goed gaat dan zijn we bang om het te verliezen. Als we het even niet weten dan willen we zo snel mogelijk terug naar het wel weten. En als het onprettig is doen we alles (echt alles!) om het niet te voelen. Verslaving, ontlichaaming, dissociatie, een ander geweld aan doen, de wereld de schuld geven en vele vele anderen uitvluchten. Als kind was dit nodig om te overleven. Gabor Maté zal je er alles over vertellen. Maar we zijn volwassen en als volwassene hebben we een keuze. Durf eerlijk te kijken naar jezelf, meer zeg ik niet. Veroordeel jezelf niet, verval niet in schaamte of isolement. Daar heeft niemand wat aan. Maar stop met jezelf voor de gek te houden. Stop met jezelf en de wereld te bedekken met leugens. Laat je beschermende maskers vallen, geloof me, we willen jou zien. Niet zoals jij denkt dat we je willen zien maar precies zoals je bent. Met al je mooie en minder mooie kanten. 

Stop nu

Voor één keer, als een experiment, stop nu. Laat alles letterlijk uit je handen vallen. Ga voor je raam zitten, pak je meditatiekussen, neem een stoel, zet de auto aan de kant van de weg en ga even met jezelf zitten. Zonder afleiding. Alleen. Laat alles zoveel mogelijk zijn zoals het is. Buiten je en binnen je. Dat is echte meditatie. Zonder houvast, alleen jij en jezelf. Niemand anders. Geen verantwoording naar een hogere macht maar jezelf recht in de ogen kijken. Puur door aanwezig te zijn in dit moment. Maak hier niks spectaculairs van. Het enige wat je doet is blijven zitten, niet weglopen. Verander niks aan jezelf of de situatie. Elke dag een paar minuten is al fantastisch. 

De denkende ik (ego) is nooit tevreden

Laat los dat het leven een aaneenschakeling van prettige, gelukzalige momenten zou moeten zijn. Het is een illusie. Ga hier niet over nadenken. Laat ervaringen komen en gaan in de onbegrensde ruimte van dit moment. Zoek niks. Verwacht niks. Dat zijn allemaal dingen van het denken, onze denkende ik (ego) zal nooit tevreden zijn. Luister niet naar de gedachten die je proberen wijs te maken dat er iets moet veranderen. Zie dat we dit al ons hele leven doen. Mocht het voor jou wel werken dan laat het mij weten. Maar als dit je, net als ik, niks heeft opgeleverd, behalve meer lijden, dan stop ermee. Ga zitten. Doe even niks voor de verandering. 

Pijnlijke momenten

Soms als we stoppen en stil worden komt er pijn omhoog. Verse en oude (kind) pijn. Laat het toe. Doe niks, behalve er naar te kijken en het er te laten zijn. Heb geduld voor je kleine geïnternaliseerde jou, met zijn of haar behoeftes. Als het je aandacht vraagt, geef het. Onvoorwaardelijk. Je hoeft het nu niet te snappen. Volg je intuïtie en open je armen. Heb er oneindig geduld voor, het geduld wat jij als kleine jongen of meisje misschien miste. Kijk het kind in je aan en omarm het zonder twijfel en met volle overgave. Je lichaam en geest zullen ontspannen. 

Proef de stilte in je

Aanschouw hoe alles moeiteloos in jou (bewustzijn) komt en gaat. Ook het denken. Grijp geen enkele ervaring vast. Laat het als los zand door je handen glijden. Sta stil bij het gevoel van het zand op je handen. Sta stil bij het geluid ervan, maar laat het zand zijn eigen weg vinden. Laat het leven zijn eigen weg vinden. Jij bent bang voor jezelf omdat als we echt stil worden er geen houvast meer is. Niks meer te doen of te pakken. Geen afleiding. Dat voelt onwennig en confronterend. Dat klopt. Maar blijf bij jezelf. Durf te kijken naar jezelf. Misschien ervaar je wel dat er in dit moment niks mist, zelfs als er pijnlijke emoties zijn. Blijf in dit moment. Zie de zinloosheid in van het steeds weggaan van dit moment, van jezelf. Proef dat we onszelf niet hoeven te vinden of her-ontdekken. Wij zijn er al. Sta echt even stil en je zult op een gegeven moment iets van de openheid, nieuwsgierigheid en ontvankelijkheid van Jezelf (met een hoofdletter) ervaren.

Stoppen met weglopen

Verwacht niks euforisch, niks groots, niks meeslepend (geef het maar toe, dat zoeken we!), nee, het is simpeler en rustiger. Geen wilde waterval met grootste kracht en expressie maar een rustig kabbelend beekje. Rustig bewegend het onbekende in. Onverstoorbaar, constant bewegend en aan verandering onderhevig. Probeer niet zo’n staat na te streven, het te doen. Het heeft geen zin om moeite en/of ons best te doen. We zijn er al, we zijn hét al! We zijn datgene waarin alle staten en ervaringen komen en gaan. Het gaat verder dan ons denken en is echt te ervaren als we stoppen met weglopen van onszelf. Met kijken naar jezelf bedoel ik de totaliteit van de ervaring van dit moment toelaten. Verwelkomen. Niks meer niks minder. Of anders gezegd. Luisteren naar wat er van moment tot moment is. Nu. 

Ga het experiment met jezelf aan

Wacht niet op een heftig verkeersongeluk, chronische aandoening, burn-out of een heftige scheiding om jezelf wakker te schudden. Ga het experiment nu aan. Doe het een tijdje en kijk of je er slechter uitkomt, er niks veranderd of het juist beter geworden is. Kijk ook hier weer eerlijk naar. Kijk of je er fris naar kan kijken, los van oude gedachten patronen en overtuigingen. Bekijk het vanuit je hart, je gut-feeling, je intuïtie of hoe je het ook wil noemen. Soms snappen we het eerst op een intellectueel niveau, niks mis mee. Sterker nog vaak zelfs helpend. Maar kijk of je, al is het een paar procent, het ook voelt. Echt kijken naar jezelf (naar wat er binnen in je speelt) is niet makkelijk maar het belangrijkste, mooiste en ja misschien ook wel het pijnlijkste wat er is. Maar de netto-score zal positief zijn, daar twijfel ik geen seconde aan. Niet voor niets proberen vele wijzen mannen ons al duizenden jaren wakker te schudden en naar binnen te laten kijken. 

Laten we elkaar helpen 

Luister niet naar mij. Ik loop ook mijn hele leven weg voor mezelf. Ik ben verre van verlicht en verre van perfect (wat mijn naaste zullen beamen). Maar de zinloosheid van het weg lopen van jezelf is me wel duidelijk. Laten we stoppen met onszelf in mist te verhullen en het licht in stappen. En de wereld zonder de lens van het denken te bekijken. Open, onschuldig en zoals het is. Laten we de realiteit in stappen en het denken zien zoals het is. Een onderdeel, niet meer en niet minder, van alle ervaringen die komen en gaan. Laten we zien hoe mooi we zijn, allemaal. Hoe perfect we zijn in onze imperfecties. Hoe rijk dit moment nu is. Laten we elkaar helpen om dit te zien. Want het weglopen van onszelf is een diep ingesleten reflect, een hardnekkige verslaving. We hebben elkaar nodig om hier uit te stappen. Mijn handreiking heb je bij deze.