Menselijkheid begint bij jezelf

We kunnen zelf een impact maken op de menselijkheid waar ik het in mijn vorige blog ‘mens zijn’ al over had. Om die lastige buurman, die asociale zondagsrijder, die onaardige winkelmedewerker en andere mensen die wat bij je oproepen, niet gelijk te veroordelen. Je hoeft ze niet leuk te vinden, sterker nog prima om ze niet leuk te vinden. Maar zelfs dan kan je hun menselijkheid blijven zien. Misschien snap jij de beweegredenen niet en voel je je ook niet geroepen om het te snappen. Maar je voelt wel de pijn van de ander en je blijft hun menselijkheid zien. Het helpt mij al om te zien hoe ik reageer als ik in pijn zit, nachtenlang slecht slaap of financieel in de knoei zit. Ik kan je zeggen, ik word er niet een leuker mens van. Er ontstaat dan iets meer begrip voor een ander.

Het beste wat je de wereld kan geven is je eigen geluk

We hoeven niet meteen iets te doen. Maar alleen al door in jezelf niet meer ellende en negatieve gedachtes en gevoelens toe te voegen, help je jezelf én de ander. Het beste wat jij de wereld kan brengen, ik ben daar steeds meer van overtuigd, is je eigen geluk. We hebben zo veel meer invloed op de wereld om ons heen dan we denken. Als we met veel negativiteit en oordelende energie rondlopen, beïnvloed dat de ander en vice versa. Je weet zelf hoe goed het je doet, als je positieve, eerlijke, open en spontane mensen om je heen hebt, heerlijk. 

Grenzen stellen

Tuurlijk, als er iemand over jouw grenzen gaat laat het hen dan weten en geeft het aan. Het mooie is dat je dat kan doen zonder de menselijkheid van de ander uit het oog te verliezen. De belangrijkste motivatie om hier werk van te maken is in eerste in statie voor jezelf. Als jij de menselijkheid van de ander (en van jezelf) uit het oog verliest, dan ben jij de grootste verliezer. Je sluit je hart voor jezelf en de ander. Boosheid, frustratie en negativiteit nemen het van je over. 

Spiritualiteit en menselijkheid 

Spiritualiteit gaat mijn inziens om te weten wie je in essentie bent. Hoe meer je weet wat/wie jij bent, hoe meer je ziet (en voelt) dat de ander niet afgescheiden is van jou. We zijn in essentie één bewustzijn. Francis Lucille heeft het vaak over het leven in niet-weten. Dat er geen bewijs is – in onze directe ervaring (niet denken) – dat we afgescheiden zijn. Zo ervaar ik het ook. Aangezien er geen bewijs is dat we afgescheiden zijn en de signalen richting diepe onderlinge verbondenheid gaan (het kost te veel tijd om dit hier verder toe te lichten maar bekijk de videos van Francis Lucille en Eckhart Tolle en anderen en het zal je duidelijker worden), dan kan je een experiment aangaan. 

Experiment: leven dat we één zijn

Leven dat we onderling verbonden zijn, één zijn. Leven zonder een jou en mij. Probeer het niet te begrijpen met je denken, maar misschien voel je ergens wat ik bedoel. Dit experiment is heel cool en interessant voor mij. Alleen het idee al maakt me meteen veel lichter. Niks hoeft niet te gebeuren. Mensen worden anders maar het oordeel valt makkelijker weg. Die ander is net zo goed ‘het ene’ als jij en ik. Anyway dit is een prachtige ingang, mocht je mijn enthousiasme hierover delen, om meer menselijkheid te brengen in je relaties en leven. Want immers er is niemand meer om te veroordelen, je bent het allemaal. 

Metta meditatie 

De basis van de bekende Metta meditatie (onder deze paragraaf vind je deze meditatie) leunt hier op, dit is een prachtige manier om menselijkheid te cultiveren. Ik geloof 100% dat er niemand geboren wordt met het doel om anderen ongelukkig te maken. Zeker we doen andere pijn. Maar dit komt door wat we mee maken (wat onze ouders en grootouders mee maakten en ons (onbewust) meegaven), hoe onze lichaam en hersenen in elkaar zitten en andere factoren. Maar vooral door de illusie van gescheidenheid. Dit is waar alle spirituele wegen naar toe gaan. Die illusie doorbreken. Zo ons hart en onze menselijkheid echt te openen. 

Het verliezen van je menselijkheid

Eén van de ergste dingen die je kan meemaken, is het verliezen van je eigen menselijkheid. Het niet meer kunnen invoelen in de pijn van de ander. Dit zie je vaak gebeuren na verlies van een dierbare in een oorlog of ander conflict. Dat de pijn van het verlies te groot is om zelf te dragen. De logische reflex kan zijn om de ander net zo veel pijn te willen doen, om zo jezelf af te lijden van je eigen pijn. Wat uiteindelijk niet werkt. Het klinkt cliché maar vergeving is dan de beste manier. Of als dat niet lukt, dan jezelf vergeven dat je de ander niet kan vergeven. Daar zit ook liefde in. 

Oefenen met kleine triggers

Kleinere triggers zijn vaak perfecte oefen momenten. We schieten ook snel in automatische reacties, maar we kunnen ze (h)erkennen en ermee gaan werken. Iets anders doen. Wetende dat we altijd zelf verantwoordelijk zijn voor onze emoties, hoe oneerlijk en hard de ander ook op knoppen drukt. Dus kijk eerst naar jezelf, voordat je naar de ander wijst. Hierdoor komt de regie bij jezelf te liggen. Jij pakt de macht weer terug. Je kan je eigen pijn helen en hierdoor meer verbinden met een ander. Dit doe je niet (alleen) uit een nobel doel maar vooral voor jezelf. Jij gaat je gelukkiger, vrijer en minder gefrustreerd en gevangen voelen. Jij gaat voelen dat je richting kan geven aan het leven. Je gaat je eigen menselijkheid omarmen en daarmee de menselijkheid van de ander ook beter zien. Je relaties zullen verdiepen en beter worden, dat kan niet anders. Dit kost misschien tijd maar het is het waard. 

Verhaal Boeddhistische gevangene 

Hier een bijzonder verhaal van de Dalai Lama over de Tibetaanse monnik Lopon-la.

After he escaped from Tibet, Lopon-la was put in prison by the Chinese. He stayed there eighteen years. When he finally came free, he went to India. For twenty years, I did not see him. But he seemed the same. Of course he looked older. But physically OK. His mind still sharp after so many years in prison. He was still the same gentle monk.

He told me the Chinese forced him to denounce his religion. They tortured him many times in prison. I asked him whether he was ever afraid. Lopon-la then told me: “Yes there was one thing I was afraid of. I was afraid I might lose compassion for the Chinese.”

I was very moved by this, and also very inspired.

– His Holiness The Dalai Lama, The wisdom of forgiveness

Menselijk begint bij jezelf 

Eén van de beste manieren om je menselijkheid te trainen en te onderhouden, is om te observeren hoe je met jezelf omgaat. Krijgen je eigen menselijke trekjes de ruimte? Of ben je streng voor jezelf als je een fout maakt, of dreigt te maken? Mogen je mindere eigenschappen, wat ons mens maakt, er zijn? Kun je de waanzin in zien van perfectionisme of milder geformuleerd, kun je de opluchting voelen als je meer de controle loslaat en gewoon fouten mag maken. Net als ieder ander. 

De interne Jihad

Een Islamitische schrijver schreef ergens dat de echte Jihad in onszelf zit. De heilige missie om vrede te brengen in onszelf. De strijd aan te gaan met onze vermijding of de ander de schuld te geven. Vind vrede in jezelf en je zal een baken van vrede voor je omgeving en de wereld zijn. Soms praten mensen over mens zijn en prediken we vrede op aarde. Maar als je dit intern niet voelt, is het water naar de zee brengen. Je impact zal beperkt blijven. We zijn veel gevoeliger dan we zelf door hebben. We voelen als iemand ruimte maakt voor haar of zijn eigen menselijkheid. Die persoon heeft vaak iets eerlijks, eigens, vrij’s en opens overzich. 

Omarm je eigen medemenselijkheid

Je kan pas echt contact maken met de ander, als je echt contact kan maken met je eigen pijn. Dan kan je je echt inleven. En als jij je eigen medemenselijkheid kan omarmen dan kan je daarmee andere inspireren. Simpelweg het begrijpen van elkaar. Het open luisteren. Het niet beter willen weten. Op elk moment bereid zijn je eigen overtuigingen (en gelijk!) los te laten, om je hart te openen voor de ander. Laat ik eindigen met twee mooie uitspraken, een quote van Einstein en de andere geparafeerd uit een mooi recent interview met Peter Levine. 

“Peace cannot be kept by force, it can only be achieved by understanding.”

Einstein 

”Until we find peace in ourselves, we can never find peace with each other”

Peter Levine